Cain - Iouzhal Aosam

Iouzhal Aosam

cain

Usposobienie

◆ Najwyższa wartość: Rysy na szkle - czyli każdy ból i cierpienie, których doświadczenie kształtowało go i kształtuje nadal.
◆ Zalety:
· skrupulatny
· oddany
· posiada zmysł artystyczny
· inteligentny
· niezłomny duchem
◆ Wady:
· słaby fizycznie
· empatyczny
· spóźnialski
◆ Słabości:
· skrzydła o szklanej konstrukcji
· lęk przed wodą
· brak umiejętności walecznych
· strach przed cierpieniem fizycznym
◆ Charakter:
Jest demonem, mimo swojego wyglądu oraz cech, jest diabłem wcielonym i nie bez przyczyny nazywa się go ‘Znudzonym Księciem’. Potrafi być kapryśny, niczym najgorsze dziecko, któremu nic się nie podoba, lecz gdy dopada go ten stan, zamyka się w swojej samotni i tworzy. To właśnie wtedy powstają jego największe dzieła, którym potrafi oddać się bez pamięci. Większość rzeczy widzi przez pryzmat kolorowych szkieł, które towarzyszą mu każdego dnia.
Jak na przedstawiciela swej rasy przystało jest pamiętliwy i mściwy. Ma doskonałą pamięć i można być pewnym, że wypomni z premedytacją sytuację, która miała miejsce wiele lat wcześniej, o ile nadejdzie taka konieczność. Choć z natury jest cichym, w pełni oddanym pracy obywatelem, to tak naprawdę jest wybornym obserwatorem o nieprzeciętnej inteligencji, który cały czas analizuje sytuacje, w których się znalazł. Nic nie umknie jego szerokiemu spojrzeniu, zaś jego przemyślenia są cennymi wskazówkami dla pobratymców.
Za jedną ze swoich największych wad, prócz spóźnialstwa, które zdarza mu się notorycznie, uważa empatię, którą został obdarzony przez los, a która nie pozwala mu w obojętny sposób spoglądać na mijane przez niego osoby.
W codziennym pożyciu jest raczej bezkonfliktowym, skrupulatnym, przykładnym członkiem Stowarzyszenia. Zapytany o poradę, zawsze ma coś mądrego do powiedzenia, choć z kaprysu potrafi być nieznośny i ekscentryczny. Nie ma drugiej tak lojalnej osoby, która dla przełożonego poruszyłaby niebo, nie tylko z racji przynależności, lecz i wieloletniej przyjaźni, której jest w pełni oddany.  Choć nie jest silny i raczej stroni od przemocy fizycznej, to złamanie jego ducha wydaje się być zadaniem niemożliwym, a tym samym wszystkie tajemnice są u niego bezpieczne – jest doskonałą skarbnicą wiedzy. Mówi się, że to on powinien być zastępcą, lecz z pewnych względów nigdy nie przyjął owej posady twierdząc, iż nie lubi zmian.
Jest stały nie tylko w swych przekonaniach, ale również i uczuciach. Raz wypowiedziane słowa traktuje niczym wiążącą go przysięgę, dlatego też uchodzi od przeszło pół wieku za samotnika, gdyż, jak sam mawia, nie pogodził się jeszcze z bolesną stratą. Zapewne jest to jedynie wygodna wymówka przed kolejnym związaniem się z drugą istotą, choć potrafi być wymagający, nie tylko od partnera, ale również i od siebie. Jest idealistą oraz perfekcjonistą w jednym, co może być najgorszym z możliwych połączeń.
Z jednej strony skromny, cichy i grzeczny, a z drugiej to tykająca bomba z niespożytą dawką energii i głupich pomysłów, którymi nie dzieli się ze wszystkimi, a jedynie tymi, których obdarzy swoim zaufaniem. Jego można albo nienawidzić, albo kochać – nie ma stanów pośrednich. Gdy już się zauważy szarą mysz, to przeradza się ona w prawdziwego demona, który tak naprawdę ciągle działa na najwyższych obrotach pod płaszczem przeciętności i znudzenia.

Aparycja

◆ Wzrost i waga: 172 cm | 63 kg
◆ Znaki szczególne: Skrzydła wykonane z różnokolorowych szkiełek.
◆ Wygląd:
Przeciętnego wzrostu i wagi, o całkowicie przeciętnej urodzie. Nie jest postawny, nie przypomina demonów z wyobrażeń ludzi z ogromnymi rogami i ogonem zakończonym szpikulcem z jadem. Jego cera jest jasna, skóra przyjemna w dotyku i nie jest ozdobiona w żaden sposób – nie posiada tatuaży, znamion, czy nawet kolczyków, które w ostatnim czasie zrobiły się tak popularne.
Włosy w brązowym odcieniu sięgają za ramiona, niesforne kosmyki okalają twarz o dość łagodnych rysach. Jedną z dwóch wyjątkowych cech w jego wyglądzie, są źrenice, które przybierają różny odcień – od ciepłego odcieniu żółci, poprzez soczystą zieleń, piękny błękit, kojący turkus, szlachetny fiolet, aż po krwistą czerwień i bezdenną czerń. Drugą z jego charakterystycznych cech wyglądu są skrzydła, które nie tylko swym wyglądem przypominają zlepek kolorowych szkiełek, niczym dzieło artysty, lecz są one wykonane z tego materiału. Najdoskonalszy witraż, który pozwala mu wzbić się w powietrze i z lotu ptaka obserwować szarych ludzi podczas ich codziennych zajęć. Niemal karmazynowe, często przygryzane usta, układają się zazwyczaj w delikatnym uśmieszku, którego znaczenia można nie być w stanie odgadnąć, gdy nie zna się go lepiej.
Chodzi lekko przygarbiony, przykurczony z ramionami ściągniętymi do siebie. Chód ma sprężysty, czasami wręcz taneczny, by innym razem być ospałym. Smukłe i zwinne palce, często pokaleczone od szkła lub poplamione od farb, chowa w kieszeniach luźnych bluz, które są ulubioną częścią jego garderoby, tak samo jak trampki, czy poprzecierane dżinsy.

Dodatkowe

◆ Motto: Arcydzieło łączy chwilę z wiecznością.
◆ Ciekawostki:
· zawsze nosi w kieszeniach lizaki
· był jednym z dwóch założycieli Czerwonej Bramy
· wykonał wszystkie witraże w Stowarzyszeniu
· od początku istnienia Bramy jest Przewodniczącym
· jego partner zginął pół wieku temu
· nie przepada, gdy ktoś dotyka jego skrzydeł
· za to lubi, gdy bawi się jego włosami
· posiada zmysł artystyczny, z nudy maluje
· nie ma własnego niewolnika
· jest odważny i otwarty na wszelkie propozycje
· ma słabość do napoi gazowanych
· jego porą aktywności jest wieczór i noc, sypia w dzień
· lubi zapach trawy oraz cytryn
· popala czasami
· potrafi być uległy, jak i dominować
· zazwyczaj lekko się uśmiecha
· z kaprysu pracuje w małej kwiaciarni
◆ Historia:
Zrodzony niemal wiek temu, od małego szkolony przez demony, był często wykorzystywany, by zwabić pięknem swych skrzydeł niewinnych i niczego nieświadomych ludzi. W ten sposób mijały lata, a on nauczył się obserwować i wczuwać w sytuację innych istot.
Wtedy też poznał swojego najlepszego przyjaciela – Nadir był nie tylko demonem, wręcz bratem, z którym spędzał wolny czas, ale razem z nim zaczął snuć marzenia o miejscu idealnym dla takich osób, jak oni. Tak pojawił się zamysł utworzenia Stowarzyszenia Czerwonej Bramy, a szczenięce pragnienia stały się w późniejszym czasie rzeczywistością.
Jeszcze jako młodzian zakochał się bez pamięci i bez cienia nudy spędził ze swoim partnerem piękne trzy stulecia, lecz los odebrał mu hybrydę anioła z demonem, pozostawiając go znów w objęciach samotności. Wtedy też oddał się w pełni pracy, a ten stan trwa do chwili obecnej.